Srebrny grosz wileński Zygmunta III Wazy
- cenna srebrna moneta pierwszego Wazy na tronie polskim,
- moneta sprzed 400 lat,
- broszura o życiu i mennictwie króla GRATIS.
Grosz Zygmunta III Wazy z mennicy w Wilnie
Doskonała koniunktura gospodarcza XVI wieku przekładała się na wzrost zamożności kraju. Czasy Zygmunta III Wazy to okres niebywałego rozmachu menniczego. Nigdy w historii Rzeczpospolitej nie było takiej obfitości i różnorodności numizmatów. Kilkanaście mennic pracowało na potrzeby niezwykle rozbudowanego systemu menniczego, obejmującego cały katalog monet, od skromnych denarów aż po wspaniałe, złote wielokrotności dukata. W dziedzinie mennictwa żaden inny władca Polski nie mógł się z kolei pochwalić taką obfitością numizmatów.
Na awersie monety widnieje portret Zygmunta III Wazy w koronie, w kryzie rurkowatej. W otoku znajduje się tytulatura królewska SIG III D G REX PO M D L (Zygmunt III z Bożej Łaski król Polski i Wielkiego Księstwa Litewskiego).
Rewers ukazuje Pogoń litewską pod mitrą książęcą. W otoku znajduje się napis: GROSS MAG DVCA LIT (Grosz Wielkiego Księstwa Litewskiego) oraz data.
Moneta została umieszczona w magnetycznej kapsule i eleganckim drewnianym pudełku kolekcjonerskim. Do przesyłki dołączona jest interesująca, bogato ilustrowana broszura o życiu i mennictwie króla Zygmunta IIII Wazy.
Grosze Zygmunta III Wazy z naszej oferty posiadają bardzo piękny stan zachowania. Oznacza to, że noszą ślady zużycia, na które składają się: wytarcia detali, zarysowania oraz drobne defekty mechaniczne. Na wszystkich monetach może pojawić się naturalna patyna lub zabrudzenia niezależnie od stopu metalu, z którego zostały wybite, rocznika czy sposobu przechowywania. Zjawiska te są jak najbardziej naturalne i nie wpływają na stan zachowania oraz wartość kolekcjonerską monet.
- Emitent:
- Rzeczpospolita Polska
- Władca :
- Zygmunt III Waza
- Nominał:
- grosz
- Lata emisji:
- 1600-1627
- Stan zachowania:
- bardzo piękny
- Metal:
- srebro
- Masa:
- 0,66 g
- Średnica:
- 19 mm
Zygmunt III Waza
W roku 1587 na tronie polskim zasiadł Zygmunt III Waza. Rzeczpospolita Obojga Narodów przeżywała swój „złoty wiek”, w który wprowadzili ją Jagiellonowie. Nowy król, po matce wnuk Zygmunta I Starego, miał być sukcesorem i kontynuatorem jagiellońskich tradycji. Jednak absolutystyczne poglądy Wazy oraz jego dynastyczne ambicje nie były zbieżne z opinią ogółu szlacheckiego Rzeczpospolitej.
W 1592 r., po śmierci swego ojca, pospieszył do Szwecji, aby objąć tamtejszy tron i dopilnować kwestii dynastycznych. Jego panowanie trwało zaledwie do 1599 r., kiedy to został zdetronizowany przez szwedzki parlament Riksdag (głównie ze względu na ultrakatolickie poglądy), choć tytułu królewskiego formalnie używał do końca życia.
Trzecim tronem, który Zygmunt próbował zdobyć, tym razem dla syna Władysława, był tron moskiewski. Polska zaingerowała w wewnętrzne sprawy wschodniego sąsiada w okresie tzw. wielkiej smuty, po wygaśnięciu dynastii Rurykowiczów, a przed wstąpieniem na tron Romanowów. W 1610 r. wojska hetmana Stanisława Żółkiewskiego zajęły Moskwę i Kreml, które okupowały przez dwa lata. W 1611 r. w Warszawie oglądano niezwykłe wydarzenie. Były car rosyjski Wasyl IV Szujski złożył polskiemu królowi przysięgę homagialną, która przeszła do historii pod nazwą „hołdu ruskiego”.
Zygmunt III, jako wnuk Zygmunta Starego, postrzegał siebie jako spadkobiercę potęgi i najlepszych tradycji dynastii Jagiellonów. Podkreślał to chętnie poprzez wspaniałość dworu i artystyczny mecenat. Podbudowie wizerunku króla, jako światłego monarchy służyła sztuka i rozliczne fundacje architektoniczne.
Wśród tych ostatnich wymienić należy m.in.: krakowski kościół jezuitów pod wezwaniem św. św. Piotra i Pawła, wileński kościół św. Kazimierza oraz projekty w nowej stolicy kraju – Warszawie: rozbudowę Zamku Królewskiego i budowę Zamku Ujazdowskiego. Królewskiej propagandzie służyły także talenty znakomitych medalierów, który tworzyli wyjątkowe medale portretowe i stemple najpiękniejszych numizmatów epoki.
Grosz Zygmunta III Wazy z mennicy w Wilnie
Doskonała koniunktura gospodarcza XVI wieku przekładała się na wzrost zamożności kraju. Czasy Zygmunta III Wazy to okres niebywałego rozmachu menniczego. Nigdy w historii Rzeczpospolitej nie było takiej obfitości i różnorodności numizmatów. Kilkanaście mennic pracowało na potrzeby niezwykle rozbudowanego systemu menniczego, obejmującego cały katalog monet, od skromnych denarów aż po wspaniałe, złote wielokrotności dukata. W dziedzinie mennictwa żaden inny władca Polski nie mógł się z kolei pochwalić taką obfitością numizmatów.
Na awersie monety widnieje portret Zygmunta III Wazy w koronie, w kryzie rurkowatej. W otoku znajduje się tytulatura królewska SIG III D G REX PO M D L (Zygmunt III z Bożej Łaski król Polski i Wielkiego Księstwa Litewskiego).
Rewers ukazuje Pogoń litewską pod mitrą książęcą. W otoku znajduje się napis: GROSS MAG DVCA LIT (Grosz Wielkiego Księstwa Litewskiego) oraz data.
Moneta została umieszczona w magnetycznej kapsule i eleganckim drewnianym pudełku kolekcjonerskim. Do przesyłki dołączona jest interesująca, bogato ilustrowana broszura o życiu i mennictwie króla Zygmunta IIII Wazy.
Grosze Zygmunta III Wazy z naszej oferty posiadają bardzo piękny stan zachowania. Oznacza to, że noszą ślady zużycia, na które składają się: wytarcia detali, zarysowania oraz drobne defekty mechaniczne. Na wszystkich monetach może pojawić się naturalna patyna lub zabrudzenia niezależnie od stopu metalu, z którego zostały wybite, rocznika czy sposobu przechowywania. Zjawiska te są jak najbardziej naturalne i nie wpływają na stan zachowania oraz wartość kolekcjonerską monet.
Specyfikacja
- Emitent:
- Rzeczpospolita Polska
- Władca :
- Zygmunt III Waza
- Nominał:
- grosz
- Lata emisji:
- 1600-1627
- Stan zachowania:
- bardzo piękny
- Metal:
- srebro
- Masa:
- 0,66 g
- Średnica:
- 19 mm
Zygmunt III Waza
W roku 1587 na tronie polskim zasiadł Zygmunt III Waza. Rzeczpospolita Obojga Narodów przeżywała swój „złoty wiek”, w który wprowadzili ją Jagiellonowie. Nowy król, po matce wnuk Zygmunta I Starego, miał być sukcesorem i kontynuatorem jagiellońskich tradycji. Jednak absolutystyczne poglądy Wazy oraz jego dynastyczne ambicje nie były zbieżne z opinią ogółu szlacheckiego Rzeczpospolitej.
W 1592 r., po śmierci swego ojca, pospieszył do Szwecji, aby objąć tamtejszy tron i dopilnować kwestii dynastycznych. Jego panowanie trwało zaledwie do 1599 r., kiedy to został zdetronizowany przez szwedzki parlament Riksdag (głównie ze względu na ultrakatolickie poglądy), choć tytułu królewskiego formalnie używał do końca życia.
Trzecim tronem, który Zygmunt próbował zdobyć, tym razem dla syna Władysława, był tron moskiewski. Polska zaingerowała w wewnętrzne sprawy wschodniego sąsiada w okresie tzw. wielkiej smuty, po wygaśnięciu dynastii Rurykowiczów, a przed wstąpieniem na tron Romanowów. W 1610 r. wojska hetmana Stanisława Żółkiewskiego zajęły Moskwę i Kreml, które okupowały przez dwa lata. W 1611 r. w Warszawie oglądano niezwykłe wydarzenie. Były car rosyjski Wasyl IV Szujski złożył polskiemu królowi przysięgę homagialną, która przeszła do historii pod nazwą „hołdu ruskiego”.
Zygmunt III, jako wnuk Zygmunta Starego, postrzegał siebie jako spadkobiercę potęgi i najlepszych tradycji dynastii Jagiellonów. Podkreślał to chętnie poprzez wspaniałość dworu i artystyczny mecenat. Podbudowie wizerunku króla, jako światłego monarchy służyła sztuka i rozliczne fundacje architektoniczne.
Wśród tych ostatnich wymienić należy m.in.: krakowski kościół jezuitów pod wezwaniem św. św. Piotra i Pawła, wileński kościół św. Kazimierza oraz projekty w nowej stolicy kraju – Warszawie: rozbudowę Zamku Królewskiego i budowę Zamku Ujazdowskiego. Królewskiej propagandzie służyły także talenty znakomitych medalierów, który tworzyli wyjątkowe medale portretowe i stemple najpiękniejszych numizmatów epoki.