Zwierzęta polskich parków narodowych
Każdy medal z tej serii jest wybity w najwyższej jakości menniczej – stemplem lustrzanym oraz platerowany czystym złotem i srebrem próby 999 / 1000. Numizmaty mają wspólny awers, na którym ukazany jest dąb Dunin – zwycięzca konkursu na europejskie drzewo 2022 roku. Rośnie on na skraju Puszczy Białowieskiej i ma ok. 400 lat. Wokół niego widnieje nazwa kolekcji – „Zwierzęta Polskich Parków Narodowych”. Na rewersach natomiast przedstawione są sylwetki zwierząt z nazwą parku, w którym najczęściej występują.
Kolekcja powstała we współpracy z Fundacją Dziedzictwo Przyrodniczego. Zajmuje się ona, m.in. tworzeniem stref ochrony dla zagrożonych gatunków zwierząt i roślin czy też pomaganiem lokalnym przyrodnikom i wielbicielom polskiej przyrody.
Za każdy opłacony przez Kolekcjonera medal, przekażemy na rzecz Fundacji 2 zł. Zgromadzona kwota przyczyni się do tworzenia Wiecznych Lasów. Są to specjalnie wykupione obszary, gdzie nie można wycinać drzew. Są one schronieniem dla wielu gatunków zwierząt, w tym ginących i zagrożonych wyginięciem.
Żubr ocalony dzięki przyrodnikom
Bohaterem pierwszego medalu w kolekcji jest żubr europejski. Największy dziki mieszkaniec Polski. Samce ważą średnio 700 kilogramów, a samice osiągają około 400 kilogramów. W Polsce żyje obecnie 1/4 populacji wszystkich żubrów na świecie – tych przebywających na wolności i w specjalnych ośrodkach.
Zamów pierwszy medal w kolekcji
Żubry od wieków znajdowały się pod opieką królewską. Mimo specjalnego statusu jako gatunku będącego pod ochroną władców, ich liczebność malała. Miało to również związek z kurczeniem się obszarów leśnych. Wcześniej zwierzęta zazwyczaj bytowały na terenach otwartych, a puszcze stały dla nich schronieniem przed ludźmi, którzy coraz intensywniej na nie polowali. Zabójcza dla białowieskich żubrów okazała się pierwsza wojna światowa.
Żubr europejski, fot. Wikipedia, Michael Gäbler
W celu ratowania tych zwierząt w 1923 roku z inicjatywy prof. Jana Sztolcmana założono Międzynarodowe Towarzystwo Ochrony Żubra. Pierwszym krokiem było ustalenie liczby żubrów czystej krwi[b], żyjących w niewoli. Dwa pierwsze żubry na wolności znalazły się jesienią 1929 roku w Puszczy Białowieskiej.
Dziś żubry zobaczyć można m.in. w Białowieskim Parku Narodowym, z którym są najbardziej kojarzone. Wizerunek zwierzęcia znajduje się w logo tego obszaru chronionego. Na wolności żubry występują m.in.: w Puszczy Knyszyńskiej i Boreckiej oraz kilku innych leśnych kompleksach.
Wielcy samotnicy
Podstawą diety żubra są rośliny zielne i trawy. Żubry tworzą dwa rodzaje grup – z udziałem jednej i obu płci. W drugim przypadku, składają się na nie samice, młode osobniki i cielęta dwóch płci. Czasami są z nimi dorosłe samce. Takie mieszane płciowo grupy mogą osiągać wielkość do kilkudziesięciu zwierząt. Żubrów nie łączą silne więzi, poza samicami i ich cielętami w okresie odchowu potomstwa. Na czele grup mieszanych stoi doświadczona samica. Natomiast samce, po osiągnięciu dojrzałości, mogą wędrować w małych, liczących kilka osobników, skupiskach tej samej płci. Co ciekawe ponad połowa samców wybiera samotne życie. W sierpniu i wrześniu dorosłe samce szukają partnerek.