Kapsuła do monet o średnicy od 53 do 101 mm

Stan zachowania opisuje kondycję numizmatu – czyli stopień w jakim jego obecny stan odbiega od stanu, w którym opuścił mennicę. Określa się go według oficjalnych, międzynarodowych kryteriów, które zostały opisane poniżej. Właściwa ocena stanu zachowania wpływa na cenę oraz wartość kolekcjonerską numizmatu.

Stan menniczy (I)

Numizmat w menniczym stanie zachowania charakteryzuje się tym, że emisja nigdy nie trafiła do obiegu jako środek płatniczy, w związku z czym nie nosi znamion zużycia takich jak: zauważalne defekty mechaniczne, przetarcia czy ślady czyszczenia. Takie egzemplarze odznaczają się również wyraźnymi detalami reliefu. Zdarza się, że są na nich widoczne drobne uderzenia w tle lub małe ryski powstałe w procesie produkcji lub transporcie. 

Stan znakomity (II)

Numizmat w znakomitym stanie zachowania charakteryzują się tym, że trafił do obiegu jako środek płatniczy, jednak w większości przypadków na krótki czas. W związku z tym można na nich znaleźć uszkodzenia w postaci: uderzeń w tle, rysek, drobnych przetarć. Emisje w znakomitym stanie zachowanie nadal mogą posiadać wyraźne i czytelne detale.  

Stan bardzo piękny (III)

Numizmat w bardzo pięknym stanie zachowania charakteryzują się tym, że trafił do obiegu oraz powszechnie funkcjonował jako środek płatniczy. Emisje te najczęściej noszą ślady zużycia, na które składają się: wytarcia detali, zarysowania oraz drobne defekty mechaniczne.  

Stan piękny (IV)

Numizmat w pięknym stanie zachowania charakteryzuje się tym, że trafił do obiegu i przez wiele lat funkcjonował jako środek płatniczy. Emisje takie noszą widoczne ślady zużycia, na które składają się: znaczące wytarcia reliefu, liczne ryski, defekty mechaniczne oraz drobne uszkodzenia rantu. Detale awersu i rewersu nadal jednak pozostają czytelne.  

Stan bardzo dobry (V)

Numizmat w bardzo dobrym stanie zachowania charakteryzuje się tym, że trafił do obiegu i powszechnie funkcjonował jako środek płatniczy. Emisje takie noszą liczne i wyraźne ślady zużycia, na które składają się liczne rysy oraz defekty mechaniczne, nieczytelne pojedyncze elementy monety: fragmenty legendy, data, znak menniczy.

Stan dobry (VI)

Numizmat w dobrym stanie zachowania charakteryzuje się tym, że trafiły do obiegu, a następnie ze względu na stopień zużycia zostały z niego wycofane. Emisje takie noszą bardzo intensywne ślady zużycia oraz liczne defekty mechaniczne. W przypadku takich monet jedynie zarys legendy oraz wypukłe części rysunku są widoczne, które w połączniu z i informacją na temat metalu, wagi oraz średnicy, a także zdobytego doświadczenia umożliwiają identyfikację monety.

Stan zły (VII)

Dotyczy numizmatów, których ze względu na stan zachowania nie można zidentyfikować.

WAŻNE: Na wszystkich numizmatach może pojawić się naturalna patyna lub zabrudzenia niezależnie od stopu metalu, z którego zostały wybite, rocznika czy sposobu przechowywania. Zjawiska te są jak najbardziej naturalne i nie wpływają na stan zachowania oraz wartość kolekcjonerską emisji.