Trzecia Rzesza
W 1936 r. wszystkie niemieckie monety zostały wymienione. Na awersach pojawił się nazistowski Orzeł trzymający w szponach swastykę w wieńcu. Rewersy monet zostały maksymalnie uproszczone – ukazywały jedynie nominał. Emisje miały być proste i jednoznaczne. I miały codziennie przypominać Niemcom symbolikę Trzeciej Rzeszy.
Rok po agresji na Polskę również i hitlerowcy musieli przestawić swój system walutowy na tory gospodarki wojennej. Monety o nominałach od 1 do 10 fenigów zaczęto wybijać w cynku, 50-fenigówka była bita już tylko w aluminium, wyższe nominały wycofano z użycia – zastąpił je pieniądz papierowy.
Francja Vichy
Francja Vichy, marionetkowe państwo utworzone przez Niemców na terytorium południowej „wolnej” Francji, posiadało swoją własną walutę. Na nowych aluminiowych monetach o nominałach 1 frank i 2 franki pojawił się topór o dwóch ostrzach, nieoficjalne godło kolaboracyjnego Państwa Francuskiego.
Tradycyjne republikańskie motto „Wolność Równość Braterstwo” na monetach zastąpiła triada nowych haseł „Praca Rodzina Ojczyzna”, która bardziej pasowała do nowych czasów. W trakcie wojny waga monet aluminiowych monet o wyższych nominałach i cynkowych o niższych nominałach uległa zmniejszeniu.
Po odbiciu Francji przez aliantów na monetach wrócono do wizerunku Marianny – personifikacji Francji. Powojenna inflacja zdewaluowała franka. Dopiero w 1960 r. przeprowadzono reformę walutową i wprowadzono nowego franka, który zastąpił starego w stosunku 1:100.
Beneluks
Inwazja Niemiec na Francję w 1940 r. przewidywała okupację terenów znajdujących się na zachód od Renu.
W Belgii okupant wycofał z obiegu monety o wyższych nominałach. Pozostałe były bite już tylko w cynku. Pozostawiono na nich jednak monogram króla Leopolda III oraz nazwę państwa belgijskiego w otoku. Podobnie w Niderlandach wycofano z obiegu wszystkie nominały wyższe od 25 centymów i rozpoczęto bicie nowych centymów w cynku. Wizerunek królowej Julianny został zamieniony na narodowe symbole Holendrów (np. tulipana).
Luksemburg został inkorporowany do Trzeciej Rzeszy – w latach 1941-1944 płacono tu więc jedynie hitlerowskimi markami. Po wyzwoleniu kraju oficjalną walutą ze względów operacyjnych na chwilę został frank belgijski.
Norwegia
Agresja Niemiec na Norwegię – kraj bogaty w surowce – stała się głównym celem Hitlera po upadku rządu francuskiego.
Podobnie jak w całej okupowanej Europie, tak również i po pokonaniu Norwegii wycofano monetę o wysokim nominale 1 korony i rozpoczęto reemisję monet o nominałach 10, 25 i 50 w cynku. Najniższe nominały 1, 2 i 5 ore wybijać rozpoczęto natomiast w żelazie (region ten był bogaty w rudy żelaza). Żadna z monet okupacyjnych nie przedstawiała króla, który znajdował się na wygnaniu w Londynie.
W 1942 r. norweski rząd na uchodźctwie wyemitował monety jako symbol oporu. Były bite w stopie mosiądzu i niklu. Używane były jednak rzadko, znajdowane przez Niemców poddawane były zniszczeniu.
Polska
Los Polski został przypieczętowany tragicznym w skutkach paktem Ribbentrop-Mołotow. Na terenach przyłączonych bezpośrednio do Trzeciej Rzeszy i ZSRR obowiązywała waluta okupanta. Na terenach utworzonego przez Niemców Generalnego Gubernatorstwa ze stolicą w Krakowie kontynuowano emisję złotego. Monety o nominałach od 1 do 50 groszy były bite w cynku lub żelazie, z czego do bicia 10- i 20-groszówek używano starych polskich stempli z datą 1923. Jeszcze w 1939 r. Niemcy nakazali wycofanie z obiegu wszelkich srebrnych monet II RP.
Polityka Holocaustu przewidywała unicestwienie narodu żydowskiego. Ze względu na dużą populację Żydów w przedwojennej Polsce nad Wisłą naziści stworzyli wiele gett. W części z nich funkcjonowała specjalna waluta.
Co ciekawe, w Generalnym Gubernatorstwie działał nowo założony Bank Emisyjny w Polsce kierowany przez Feliksa Młynarskiego. Oprócz Polskiego Czerwonego Krzyża była to jedyna nazwa instytucji z nazwą Polski pozostawiona przez Niemców. Emitowane banknoty okupacyjne nazywano młynarkami.
Czechosłowacja
W 1938 r. w Monachium mocarstwa zachodnie zdecydowały o rozbiorze kraju. W ciągu kilku następnych miesięcy za zgodą Hitlera Słowacja proklamowała niepodległość, a z pozostałego terytorium Fuhrer stworzył Protektorat Czech i Moraw.
Nowa korona słowacka była bita w miedzioniklu i cynku. Wyższe nominały okolicznościowe od 10 do 50 koron były wyjątkowo bite w srebrze – upamiętniały np. Jozefa Tiso, czy pięciolecie Słowacji. W Protektoracie Czech i Moraw wprowadzono monety o nominałach 10, 20, 50 halerzy oraz 1 korony. Były wybijane w cynku i ukazywały wspiętego lwa na awersie. Po wojnie monety te posłużyły wprowadzeniu nowej korony czchosłowackiej.
Węgry
Węgry w II wojnie światowej uczestniczyły po stronie III Rzeszy. Dzięki temu rząd w Budapeszcie mógł kontynuować emisję narodowej waluty. Musiał jednak oszczędzać surowce. Drobne filery produkowano ze stali, cynku i żelaza. Pengő (1 pengő = 100 filerów) były bite w aluminium.
W 1945 i 1946 r. Węgry zostały dotknięte powojenną hiperinflacją na niespotykaną dotąd skalę. Po wojnie w celu stabilizacji gospodarczej Węgier alianci wprowadzili nową walutę – forinta.
Związek Radziecki
W trakcie II wojny światowej ZSRR kontynuował emisję monet z okresu międzywojennego. Nie zaistniała potrzeba, aby przestawiać mennictwo na tory gospodarki wojennej – blisko 90% złóż niklu znajdowało się bowiem na Syberii, z dala od teatru wojny.
